Burmistrz Świecia zaprasza mieszkańców i poczty sztandarowe do wzięcia udziału w obchodach Święta Konstytucji 3 Maja.
Program obchodów zaplanowanych na 3 maja:
- godz. 10.00 - msza w intencji Ojczyzny w kościele św. Andrzeja Boboli w Swieciu z udziałem pocztów sztandarowych i delegacji,
- po mszy na przykościelnym cmentarzu zostaną złożone wieńce i wiązanki kwiatów na mogile żołnierzy poległych w wojnie 1920 roku,
- przejście na Duży Rynek Orkiestry Dętej Świecie, pocztów sztandarowych i delegacji (ul. Gimnazjalną i Klasztorną),
- odegranie hymnu państwowego na Dużym Rynku,
- przemówienie okolicznościowe burmistrza Świecia,
- złożenie przez delegacje wieńców i wiązanek pod pomnikiem na Dużym Rynku,
- występ Orkiestry Dętej Świecie.
Biografia Hugona Kołłątaja, współtwórcy Konstytucji 3 Maja
Hugo Kołłątaj herbu Kotwica (urodzony 1 kwietnia 1750 w Dederkałach Wielkich na Wołyniu - zmarł 28 lutego 1812 w Warszawie), wybitny polski mąż stanu, publicysta polityczny okresu Oświecenia, uczony, podkanclerzy koronny, ksiądz.
Urodził się w rodzinie szlacheckiej. Początkową edukację odebrał w szkołach w Pińczowie, a następnie kształcił się na Akademii Krakowskiej, gdzie uzyskał stopień doktora filozofii (1768). Później, w latach 1770-1774 studiował w Wiedniu, a następnie w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z prawa i teologii oraz przyjął święcenia kapłańskie.
Po powrocie do Polski został kanonikiem krakowskim. Był kapłanem w Pińczowie i Krzyżanowicach Dolnych (tam napisał Konstytucję 3 Maja). Był działaczem Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych i Komisji Edukacji Narodowej oraz twórcą planu rozbudowy szkół w całym kraju. W latach 1777-1780 z ramienia Komisji Edukacji Narodowej dokonał reformy Akademii Krakowskiej. Wprowadził między innymi wykłady z nauk przyrodniczych i literatury polskiej, a także umożliwił dostęp do nauki studentom pochodzącym z mieszczaństwa. Jego reforma polegała także na uporządkowaniu spraw majątkowych akademii. Kołłątaj umożliwił rozwój postępowych idei i poprawił poziom naukowy uczelni. W latach 1782-1786 pełnił funkcję rektora Akademii Krakowskiej.
W czasie Sejmu Czteroletniego należał do najaktywniejszych działaczy Stronnictwa Patriotycznego. W rozprawie politycznej Do Stanisława Małachowskiego... Anonima listów kilka sformułował plan reformy państwowej mający swój wyraz w Konstytucji 3 Maja. Do Warszawy przeniósł się w 1778 roku i zgromadził tam prężny zespół publicystów, zwany Kuźnicą Kołłątajowską w którym działali m.in. Franciszek Ksawery Dmochowski i Franciszek Salezy Jezierski. Był jednym z autorów Konstytucji 3 Maja. Po uchwaleniu Konstytucji Kołłątaj zostaje mianowany podkanclerzym koronnym (1791). Był też jednym z założycieli Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. Podczas rządów targowicy w roku 1792 przebywał w Dreźnie. Przygotowywał i uczestniczył w insurekcji kościuszkowskiej, wchodząc w skład Rady Najwyższej Narodowej, obejmując w niej Wydział Skarbu i prezentując bardziej radykalne poglądy niż w okresie Konstytucji 3 Maja. Pod koniec powstania kościuszkowskiego po szturmie Pragi 4 listopada 1794 r. Hugo Kołłątaj potajemnie opuścił Warszawę. Ścigały go bowiem władze rosyjskie. Przebywał na emigracji i 6 grudnia 1794 został aresztowany przez Austriaków w Radymnie, w chwili gdy zmierzał przez Galicję i Węgry do Wenecji. Został osadzony w areszcie w Przemyślu. Wydał go Antoni Trębicki, ongiś jego protegowany i stronnik. W więzieniu przebywał aż do roku 1802. Później udał się na Wołyń, gdzie był współtwórcą Liceum Krzemienieckiego.
W latach 1807-1808 podejrzany o kontakty z Napoleonem zostaje wywieziony i przetrzymywany w Moskwie przez Rosjan. Jako publicysta zajmował się przede wszystkim nauką, oświatą i wychowaniem, ale także jego pisma były podstawą Konstytucji 3 Maja, poruszały sprawy społeczne i władzy państwowej. Postulował:
- dziedziczność tronu,
- zniesienie liberum veto,
- ogólne opodatkowanie,
- zmniejszenie wpływów magnaterii,
- sejm gotowy,
- prawa dla mieszczan,
- wolność dla chłopstwa (zamiana pańszczyzny na czynsz).
Ostatnie lata życia przebywał w Księstwie Warszawskim. Zmarł w opuszczeniu, po długiej i ciężkiej chorobie. Został pochowany na warszawskich Powązkach, ale urna z jego sercem została złożona w kościele w Wiśniowej (we dworze w tej miejscowości mieszkał jego brat Rafał).
