34 obrazy, które Anna Tomasik zaprezentowała 2 maja na świeckim zamku dotknęły mnie do żywego. Trzeba je obejrzeć, bo – parafrazując tytuł wystawy – „wyszły przez ciało”. Jej ciało.

Idąc do krzyżackiej warowni spodziewałem się dużych emocji. Nie pomyliłem się. Tłum podziwiał kilkadziesiąt olejnych prac, różnej wielkości, które wypełniły kaplicę zamku.

Wystawę, która nosi tytuł „Wyjście przez ciało”, rozpoczyna obraz siedzącego św. Sebastiana. Otaczają go błękity i biele czyli kolory zimne, niematerialne, symbolizujące życie wewnętrzne, ukierunkowane do wewnątrz. Nimb jednak jest czarny, co od razu mówi, że ów młodzieniec nie jest taki święty, na jakiego wygląda. Wykrzyknikiem na tym obrazie jest fragment czerwonej wstążki na bluzce. Ta właśnie wstążka pojawia się na większości obrazów i jest elementem, który spaja, scala i wiąże wszystko w jednolitą całość.

• [2]
• [3]
• [4]
• [5]
• [6]
• [7]
• [8]
• [9]

Na innym obrazie, który mnie bardzo poruszył, widzimy Matkę Boską Bolesną, podczas prasowania. Sukienka, nimb i tło są w ciepłych odcieniach zieleni, czyli kolorze odrodzenia duchowego, rozkwitającego życia. Ujęcie ze sztyletem, który przebija serce zdradza przeżyte traumy i złe doświadczenia. Anna Tomasik nie kryła w słowie wstępnym, że doświadczyła takich traum i z otwartą przyłbicą potrafi o nich rozmawiać.  

Podobnie jak kolory, tak i przedmioty na obrazach nie pojawiają się bez powodu. Białe sukienki, grzebienie, żelazko czy wreszcie - często malowane - mięso, to wykrzykniki, które łączą bohaterów płócien z rzeczywistością.

Na kilku obrazach odnajdziemy zwierzęta – psy, sarny, świnie czy krewetki. Tu artystka odwołuje się do świata zwierząt, w których nie ma zła, które – w przeciwieństwie do ludzi - nie krzywdzą i nie ranią dla przyjemności i zabawy. Malarka ukochała szczególnie psy, które wskazują na różne rodzaje relacji międzyludzkich. Mam tu na myśli szczególnie wierność i wiarę per se (białe psy). Jeleń z wstążką na szyi to przejaw wytrwałości, konsekwencji w dążeniu do celu i dbałości o równowagę wewnętrzną. Inne zwierzęta mówią o niewinności czy przysłowiowym sercu na talerzu, które też znajdziemy na olejach.

Obrazom towarzyszy słowo, a właściwie wiersze Doroty Kiedrowskiej, znanej świeckiej poetki i animatorki kultury, które doskonale współgrają z tematyką wystawy, są przedłużeniem myśli malarki.

Ta wystawa to retrospektywa emocji i doświadczeń malarki mądrej, silnej i bogatej wewnętrznie.  

Obrazy można podziwiać na zamku do 15 czerwca.

Zapraszam!

TEKST I ZDJĘCIA: TOMASZ KARPIŃSKI

5.05.2015